Obudowa berlińska (ściana berlińska)
Po raz pierwszy została zastosowana podczas budowy metra berlińskiego na początku XX wieku. Obecnie obudowa berlińska jest jednym z najpopularniejszych, obok ściany szczelnej i szczelinowej, systemów obudowy głębokich wykopów i ma za zadanie przeniesienie parcia gruntu otaczającego wykop. Ścianka berlińska, złożona jest ze stalowych dwuteowników umieszczonych w gruncie oraz z opinki w postaci bali drewnianych, wypełniających przestrzeń pomiędzy palami stalowymi. Opinkę zakłada się sukcesywnie w miarę głębienia wykopu, który wykonuje się etapami w zależności od rodzaju i stanu gruntu.
Obudowa berlińska jest wykonywana w celu tymczasowego zabezpieczenia głębokich wykopów w miejscach, gdzie zwierciadło wody gruntowej znajduje się poniżej poziomu posadowienia. W Warszawie ściana berlińska stosowana jest głownie dla mniejszych projektów budowlanych zagłębionych przeważnie tylko na jedną kondygnację podziemną. Jednakże można spotkać również ten typ zabezpieczenia wykopów podczas realizacji dużych inwestycji jak np. II linii metra, gdzie górna partia wykopu została zabezpieczona obudową berlińską natomiast dolna ścianą szczelinową.
Ze względu na możliwość wykonania tego typu konstrukcji „domowym sposobem” bardzo często można spotkać budowy realizowane w otoczeniu obudowy przypominającej ścianę berlińską, co ilustrują ostatnie zdjęcia.
