Zima i Most Północny
Trwa budowa Mostu Północnego w Warszawie. Niskie temperatury znacznie utrudniły prowadzenie prac na budowie.
W końcu ubiegłego roku w nurcie rzeki utworzone zostały dwie wyspy. W dno Wisły wbito profile stalowe i naprzeciwległe ściany połączono ściągami. Wygrodzono przestrzeń, którą wypełniono piaskiem. W ten sposób wybudowano wyspy, na których powstaną podpory nurtowe mostu. Podpory o długości przeszło 40 metrów i szerokości powyżej siedmiu metrów posadowione zostaną na palach wierconych o średnicy 1500 mm. Pod każdą podporę wykonane zostaną 52 pale oparte w podłożu na głębokość około 34 metry. Roboty palowe wykonuje Energopol Szczecin firma, która między innymi palowała przeprawę mostową przez rzekę Regalicę w Szczecinie. Most w Szczecinie oparto na podporach nurtowych posadowionych na 134 palach średnicy 1500 mm i długości L=25,0 m. Pale wykonywano w pływających skrzyniach szalunkowych.
Jeszcze na początku roku na wyspach prowadzone były uzupełniające badania geotechniczne. Latem ubiegłego roku i wcześniej badania w nurcie rzeki wykonywane były z barki. Wierceniom badawczym prowadzonym w rurach towarzyszyły sondowania SPT. Pobierano także próby do badań laboratoryjnych.
Warunki wodno – gruntowe pod projektowaną podporą P50 /podpora wschodnia/ są jednorodne. Od głębokości 2.8 metra w podłożu zalegają plioceńskie iły, twardoplastyczne w partiach stropowych i półzwarte od głębokości około 6.0 metra poniżej poziomu wody w rzece.
Skomplikowana budowa geologiczna występuje w miejscu lokalizacji podpory P40. W północnej części wyspy pod osadami dennymi nawiercono strop iłów plioceńskich reprezentowanych przez twardoplastyczne iły oraz iły piaszczyste z domieszką piasku pylastego lub pyłu piaszczystego zalegające do głębokości 7 metrów poniżej poziomu Wisły (ppW.). Głębiej zalegają iły w stanie półzwartym, które do głębokości 30 m ppW. nie zostały przewiercone.
W części środkowej projektowanej podpory do głębokość 22,6 m ppW. Znajdują się piaski drobne oraz średnie z niewielkim (40 centymetrowym) przewarstwieniem utworami spoistymi. Do głębokości około 10 metrów piaski znajdują się w stanie średnio zagęszczonym, przy czym wartość stopni zagęszczenia wzrasta wraz z głębokością, osiągając na gł. 10,8 m ppW. stan bardzo zagęszczony. Poniżej utworów piaszczystych rozpoznano gliny i gliny piaszczyste przewarstwione piaskiem drobnym bardzo zagęszczonym. Do głębokości 33 metrów nie napotkano pliocenu wykształconego w postaci iłów.
W rejonie południowym podpory P40 poniżej osadów korytowych nawiercono piaski gliniaste oraz pyły piaszczyste w stanie półzwartym zalegające do maksymalnej głębokości 12,6 m ppW. Poniżej występują piaski drobne i lokalnie średnie – bardzo zagęszczone. Do głębokości 32 m ppW. nie nawiercono pliocenu. Zagęszczenia gruntu i występowanie kamieni uniemożliwiło pogłębienie otworu zastosowaną techniką.
W związku z powyższym po wykonaniu platform roboczych /wyspy/ wykonane zostały uzupełniające badania geotechniczne . Na wyspę przy pomocy dźwigu przetransportowana została wiertnica zamontowana na samochodzie mercedes unimog i sonda CPT. Udało się wykonać badania na większych głębokościach. Na południowym krańcu wyspy trzeciorzędowe iły nawiercono na głębokości 38 metrów. Badania przeprowadzone zostały w skrajnie trudnych warunkach atmosferycznych. Należą się specjalne podziękowania pracownikom Geotestu Albertowi Baudouin de Courtenay i Grzegorzowi Markiewiczowi.
