Nowy Dom Parafialny przy ul. Św. Barbary.

Przygotowaliśmy komplet dokumentacji i aktualnie prowadzimy nadzór geotechniczny na budowie budowie nowego Domu Parafialnego przy kościele pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Parafii Rzymskokatolickiej św. Barbary w Warszawie w pobliżu zbiegu ulic Emilli Plater i Nowogrodzkiej.

W ramach projektowanej inwestycji powstanie budynek nowego Domu Parafialnego z garażem podziemnym wraz z zagospodarowaniem terenu i infrastrukturą techniczną. Zaprojektowano posadowienie obiektu bezpośrednio na płycie fundamentowej grubości 60 cm z lokalnym pogrubieniami pod częścią słupów i pod całością trzonów komunikacyjnych w strefach znacznych obciążeń do 120 cm. Płyta fundamentowa zostanie posadowiona na głębokości 8.50 – 9.00 m ppt. Obudowę wykopu stanowi ściana szczelinowa. Dla zapewnienia jej stateczności zastosowano stalowe rozpory.

Jak wykazały badania geotechniczne w podłożu poniżej gruntów nasypowych występujących do głębokości 1.10 – 2.80 m p.p.t. zalegają grunty nośne. Na projektowanej rzędnej posadowienia płyty fundamentowej i poniżej znajdują się półzwarte gliny i gliny piaszczyste, grunty o bardzo dobrej nośności. 

Wody śródglinowe o charakterze swobodnym i napiętym występują w soczewkach piasków pomierzono na zmiennej głębokości od 3.00 do 6.85 m p.p.t., Zwierciadło wody II poziomu wodonośnego stabilizuje się na rzędnej 103.60 m n.p.m. czyli poniżej projektowanego dna wykopu i nie będzie miała wpływu na realizowaną inwestycję. 

Dla interesujących się historią Warszawy warto zaznaczyć, że w południowej części działki w 1781 roku wybudowano kaplicę pod wezwaniem Św. Barbary W 1866 roku kaplicę przeznaczono na kościół parafialny. Świątynia mogła pomieścić zaledwie 200 osób. W związku ze wzrostem liczby parafian zapadła decyzja o jego rozbudowie. W 1881 roku wybudowano boczną kaplicę mieszczącą tyle samo osób. a po stuleciu w latach 1883 – 1885 kościół Św. Piotra i Pawła, według projektu architektów: Józefa Dziekońskiego i Edwarda Cichockiego. Neoromański kościół trzynawowy z transeptem miał wzdłuż naw bocznych jedenaście kaplic. W kościele znajdowały się posąg biskupa Oskara Sosnowskiego i epitafium dr Tytusa Chałubińskiego „odkrywcy Zakopanego”. Po upadku powstania warszawskiego hitlerowcy założyli pod kościołem ładunki wybuchowe powyżej posadzki i wysadzili go w powietrze. Po wojnie kościół odbudowano według projektu arch. Stanisława Marzyńskiego.

Do naszych czasów pozostała kaplica Św. Barbary, która znajduje się przy ulicy Wspólnej doga krzyżowa i budynek obecnej plebanii (dawnej wikariatki) oznaczony numerem Nowogrodzka 51. Na frontowej ścianie budynku znajduje się stara tablica adresowa.

Na ścianie kaplicy Św. Barbary od strony ulicy Wspólnej na fryzie pod tympanonem umieszczony został napis z Ewangelii św. Jana: „A słowo ciałem się stało i mieszkało między nami”. W centralnej części znajduje się postać Św. Jana Ewangelisty.

Piętrowy budynek zabytkowej plebanii powstał jeszcze przed ukończeniem kościoła zapewne ok. 1884 roku. Projektantem był prawdopodobnie Edward Cichocki. Po raz pierwszy budynek został uwidoczniony na planie Warszawy wydanym w 1886 roku w Petersburgu.

W 2020 roku kościół, kaplica i droga krzyżowa zostały wpisane do rejestru zabytków.